หอสมุดแห่งชาติ วัดเจริญสมณกิจ(วัดหลังศาล) จ.ภูเก็ต
หลายคนคงยัง งง งง ว่ามีด้วยหรือ หอสมุดแห่งชาติ จ.ภูเก็ต และวัดเจริญสมณกิจ หรือวัดหลังศาลเนี่ย
วัดสายปฏิบัติที่จัดอบรมกรรมฐานอย่างเป็นเรื่องเป็นราว ตั้งอยู่ตรงกันข้ามศาลากลางจังหวัด ที่หลายคนเทียวเข้าเทียวออกติดต่อนู่นนี่อยู่หลายครา แต่หาได้เคยขับเลยขึ้นไปทางเขาโต๊ะแซะสักครั้งไม่ แปลกใจเมื่อได้มีโอกาสไปปฏิบัติธรรม เป็นแม่ชิล เมื่อสัปดาห์ก่อน พอใครถามว่าหายไปไหนมา ก็เป็นต้องถามต่อกันทุกรายว่า "อยู่ตรงไหนหรือวัดนี้" เพราะฉะนั้น อย่าว่าแต่หอสมุดแห่งชาติ ที่เปิดทำการมาตั้งแต่ปี 2535 เลย แค่ทางเข้าวัดชาวบ้านยัง งง งง เพราะไม่รู้ว่าอยู่ตรงไหน ข้าพเจ้าทำหน้าที่กระจายข่าวสารและเผยแพร่ให้วัดเป็นที่รู้จัก หากแต่ยังกั๊กๆ เพราะเกรงว่าวัดเรียบๆ ง่ายๆ จะคลายสิ่งที่เป็นเดิมๆ ไปในที่สุด เมื่อมนุษย์จำนวนมาก หลากหลายทัศนะ หลายหลากมุมมอง เข้าไปในปริมาณที่มากเกิน จนเกินที่วัดเล็กๆ วัดนึงจะรับไหว จึงขออนุญาตบอกกล่าวพี่น้องทุกท่านไว้ ณ โอกาสนี้ว่า ด้วยความเลื่อมใสศรัทธาของพุทธศาสนิกชนทุกคนที่มี โปรดให้ความเคารพต่อสิ่งเดิมๆ ที่เป็นอยู่ ความเรียบง่ายของพระสงฆ์สายธรรมยุต ฉันมื้อเดียวโดยตักอาหารใส่รวมกันในบาตร ไม่มีอาคารให้เช่าวัตถุมงคล ไม่มีควันธูปควันเทียนดอกไม้มากมายตรงหน้าพระพุทธรูป แค่กราบงามๆ สามครั้ง ระลึกถึงคุณพระรัตนตรัย ทำจิตใจให้ผ่องใส และนิ่งสงบก็เพียงพอแล้วล่ะค่ะ
กลับมาว่าด้วยเรื่องของหอสมุดแห่งชาติกันต่อ ทราบข่าวว่าหอสมุดแห่งนี้กำลังจะถูกถอดจากการเป็นแห่งชาติ เหตุเพราะมีผู้มาใช้บริการน้อย เค้าจึงพิจารณาถอดหอสมุดแห่งชาติที่อยู่ในวัดกว่า 5 แห่ง แต่ถ้าที่ไหนยังมีคนเข้าเยอะก็ยังคงไว้ ส่วนของ จ.ภูเก็ต จะถูกถอดวันที่ 30 ก.ย. นี้ หนังสือที่ทางวัดจะเก็บไว้ก็เป็นหมวด 420(ถ้าจำไม่ผิด) คือหมวดที่เกี่ยวกับพระพุทธศาสนาทั้งหมด ตอนกบดานอยู่ที่วัด ก็ได้มีโอกาสเข้าไปสิงอยู่ในนั้นอยู่หลายครั้งเมื่อมีเวลาว่าง ทุกครั้งที่เข้าไปจะมีคนนั่งอ่านหนังสืออยู่ไม่เกิน 3 คน รวมเจ้าหน้าที่อีก 3 คน ก็ไม่เคยถึง 10 จกเอานิทานชาดกมาอ่านหลายเล่ม ก็ได้แต่คิด คิดไป ว่าเหตุใดหนอ จึงไม่เป็นที่นิยมขนาดนี้ ห้องสมุดประชาชน จ.ภูเก็ต แถวบางเหนียวจะเป็นเหมือนกันมั้ย? เพราะไม่เคยเข้าไปอีกเลยตั้งแต่เรียนจบชั้นประถม หรืออาจเป็นเพราะ Internet ให้เราได้มากกว่า คลิกแป๊บเดียว ทุกสิ่งอย่างก็ปรากฏตรงหน้า เทพกูเกิลนั้นไซร้ก็เป็นคลังแสงอย่างดี เก็บกักทุกสิ่งที่อยากรู้ไว้เกือบครบถ้วน หากเป็นอย่างนั้นจริง ต่อไปหนอนหนังสือคงลำบาก เพราะถ้าอยากได้กลิ่นกระดาษหอมๆ ก็ต้องหาซื้อหนังสือมาอ่านเอง ไม่มีแหล่งให้หยิบมาอ่านและเอาไปคืนอีกแล้ว และสุดท้ายเมื่อห้องสมุดได้รับความนิยมน้อยลง สิ่งที่จะเข้ามาแทนที่ ก็คงหนีไม่พ้นโลกไซเบอร์ที่ใช้คอมพิวเตอร์เป็นแกนนำในการทำมาหากิน เสน่ห์แบบเดิมๆ ก็คงไม่มีให้เห็นอีกแล้วในรุ่นลูกรุ่นหลาน
จะว่าไป เราเองก็อยู่ใกล้ข้อมูลแค่ปลายจมูก ก่อนหน้านี้ คอลัมน์ทองหลังพระของโรงพยาบาลฯ ก็เคยสัมภาษณ์หอสมุดแห่งนี้ไปแล้ว แต่เราเองดันไม่เคยอ่าน เฮ้อ... คอลัมน์ทองหลังพระ ในหนังสือพิมพ์ข่าวเศรษฐกิจ หนังสือพิมพ์รายสัปดาห์ท้องถิ่นของคนภูเก็ตแท้ๆ ที่ทางโรงพยาบาลฯ ได้สนับสนุนให้นักเขียนชาวภูเก็ตได้ทำงานในสิ่งที่ชอบ ที่ชอบ โดยมอบหมายให้เขียนเรื่องดีๆ เรื่องคนดีๆ หรือเรื่องอะไรก็ได้ดีๆ ที่เป็นศรีเป็นคุณประโยชน์ต่อจังหวัดภูเก็ตของเรา เพื่อเผยแพร่ให้คนทั่วไปได้รับรู้ ซึ่งก็ยังคงมีอยู่จนถึงปัจจุบันนี้ เพื่อนพ้องน้องพี่สามารถหาดูได้ทุกฉบับเลยค่ะ อยู่ประมาณหน้ากลางๆ ส่วนที่เคยทำเรื่องหอสมุดแห่งชาติ วัดเจริญสมณกิจไปแล้ว ทางฝ่ายสื่อสารการตลาดได้นำขึ้น Blogไว้แล้วเรียบร้อย
หากมีเรื่องราวที่น่าสนใจ สามารถแนะนำให้พวกเราไปสัมภาษณ์เพื่อเผยแพร่ได้นะคะ :)
เรื่องนี้มันน่าเสียดายก็จริงอยู่ แต่ก็อย่างที่รู้ๆ ว่าของทุกอย่างมันตั้งอยู่บนความไม่เที่ยง หากเรายึดติดว่าทุกอย่างเป็น "ตัวกู ของกู" ทุกวันคงต้องแบกกันไว้ไม่รู้กี่ร้อยเรื่อง เพราะฉะนั้น วันนี้ก็เป็นเพียงการบอกกล่าว เล่าให้ฟัง และยังมีเวลาอีกหลายวันกว่าจะถึงวันที่ 30 ก.ย. ระยะนี้ หากใครจะไปกบดาน นั่งอ่านหนังสือเงียบๆ เพื่อเป็นศรีแก่ตัวเองว่า ครั้งหนึ่ง(ที่กำลังจะกลายเป็นอดีต)เราเองก็เคยเป็นหนึ่งในผู้ที่มาใช้บริการเหมือนกัน แต่เค้าไม่ให้ยืมหนังสือหรอกนะจ๊ะ เป็นเพราะอะไรก็ม่ายรุ .. อืมม.. หรืออาจเป็นเพราะการจัดการ ก่อนวัดปิดทำการก็ได้ :) อ่ะๆ ลองแวะไปสัมผัสกันดูเน้อ ..
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น