โชคดีของป้าน้อย(นางลบ กงสำโรง) ชาวบ้านกลุ่มอนุรักษ์ทรัพยากรธรรมชาติบ้านป่าคลอก อ.ถลาง จ.ภูเก็ต ที่ได้พบกับท่านแม่ทัพภาคที่ 4 เมื่อคราวที่ท่านมาร่วมเก็บตัวอย่างหญ้าทะเลกับโยน EM Ball ครั้งที่ 3 กับพวกเรา(22ก.พ.) พอป้าน้อยเดินมาคุยกับท่านแม่ทัพใกล้ๆ ก็ได้เรื่อง.. เพราะจุ๊บๆ ได้ยินท่านแม่ทัพพูดอย่างอารมณ์ดีว่า "เอาป้าน้อยไปทำฟันปลอมให้ที"
ไม่นึกว่าท่านจะพูดจริง คิดว่าแซวเล่นเฉยๆ ที่ไหนได้ก่อนกลับท่านได้ฝากฝังพี่จุ๋มไว้อย่างเป็นทางการเลยทีเดียว
แบบโชว์ฟัน และแบบไม่เห็นฟันจ้า
และเมื่อวันเสาร์ที่ 13 มี.ค. ที่ผ่านมา ในเวลา 09.00 น. ป้าน้อยก็เดินทางมาถึงโรงพยาบาลกรุงเทพภูเก็ต หลังจากทำประวัติที่เวชระเบียนเรียบร้อย จุ๊บๆ ก็พาป้าน้อยขึ้นบันไดเลื่อน ซึ่งมาทราบภายหลัง(หลังจากหัวใจเกือบวาย)ว่า.. ป้าน้อยนั้นขึ้นบันไดเลื่อนไม่เป็น นึกภาพตามนะคะ .. มือนึงป้าน้อยจับราวบันไดเลื่อน อีกมือนึงก็ยึดไอ่จุ๊บๆ ไว้ให้แน่น หลังจากนั้น ป้าน้อยก็กระโดดห้อยโหนยังกะสาวๆ วัยแรกแย้ม ทั้งตอนที่ย่างขึ้นและย่างลง น่ากัวมาก!! แต่ก็ได้หัวเราะกันไปในความน่ารักของป้าน้อย แกบอกจุ๊บๆ ว่า "ป้าน้อยขึ้นไม่เป็น แต่ถ้าเป็นขึ้นลิฟต์น่ะ กดเองก็ได้ ไม่น่ากลัว" :)
หลังจากนั้นพี่พยาบาลประจำศูนย์ทันตกรรมก็ช่วยวัดความดัน ชั่งน้ำหนัก วัดส่วนสูง วัดมวลกาย เสร็จแล้วก็นั่งรอคุณหมอ ในระหว่างนั้นก็ได้สัมภาษณ์ป้าน้อยไปด้วย
ป้าน้อยเป็นชาวนครราชสีมา มาอยู่ภูเก็ตเป็นสิบปีแล้ว ปัจจุบันอายุ 65 ปี แต่ยังดูแข็งแรง เห็นหน้ากันทีไรก็ปั่นจักรยานอยู่ตลอด ป้าน้อยเล่าให้ฟังว่า แต่ละเดือนจะขี่จักรยานมาซื้อของที่ซุปเปอร์ชีฟด้วย เวลาปั่นจักรยานจากป่าคลอกมาซื้อของ ป้าน้อยจะใส่หมวกกันน็อคเพื่อความปลอดภัยในความเร็วประมาณ 10 ก.ม.ต่อชั่วโมง ล่าสุดได้ข่าวว่าไปแซวตำรวจ "ขี่รถจักรยานก็ใส่หมวกกันน็อคได้นะค้า" ทำเอาคุณตำรวจหัวเราะกันสนุกสนาน ป้าน้อยเล่าให้จุ๊บๆ ฟังอย่างอารมณ์ดี
ป้าน้อยเป็นสมาชิก อพปร. คอยช่วยเหลือโบกรถในชาวบ้านแถวนั้นในวันที่มีงานของหมู่บ้าน และวันสงกรานต์ที่ใกล้จะถึงนี้ 7 วันอันตราย ป้าน้อยก็มีหน้าที่รออยู่เบื้องหน้าแล้ว โดยป้าน้อยกับเพื่อนสาวของป้าน้อย จะคอยทำหน้าที่กักตัวคนเมาไว้ให้สร่างเมาซะก่อน แล้วค่อยปล่อยตัว เพื่อไม่ให้ไปเกิดอุบัติเหตุ ป้าน้อยบอกว่า "ถ้าพูดกับเค้าดีๆ เค้าก็เชื่อฟัง เราต้องให้เกียรติเค้า เพราะเป็นคนเหมือนกัน และอธิบายให้เค้ารู้ว่ามันอันตราย เราเป็นห่วง เลยต้องกักตัวเค้าไว้ก่อน เวลามีงานวัดหรืองานอะไรก็ตามของชุมชน ป้าน้อยจะคอยโบกรถให้เข้าจอดอย่างเป็นระเบียบ โดยจะบอกเด็กวัยรุ่นดีๆ ว่าถ้าเค้าจอดให้เป็นระเบียบ ตอนออกก็จะได้ออกง่ายๆ เค้าก็เชื่อฟังป้านะ" ป้าน้อยเล่าให้ฟังอย่างภาคภูมิใจในฐานะที่ได้ช่วยเหลือผู้อื่น แววตาที่ส่องประกายสดใสนั้น บอกถึงความดีใจที่ยังสามารถทำตัวเองให้มีประโยชน์แก่ชุมชนได้ในวัยขนาดนี้
พวกเรานั่งหัวเราะกันได้ไม่นาน เจ้าหน้าที่ก็มาเรียกป้าน้อยไปพบคุณหมอโสภาวรรณ ผู้แสนใจดี ตรวจดูช่องปากและแจ้งกระบวนการขั้นตอนการรักษาไปจนถึงวันที่ได้ใส่ฟันปลอมเสร็จเรียบร้อย ป้าน้อยก็ยิ้มแฉ่ง เริ่มตั้งแต่ถอนฟัน 2 ซี่ที่ยังเหลืออยู่ รักษารากฟัน พิมพ์ฟัน เพื่อทำฟันปลอม โดยป้าน้อยจะต้องเทียวไปเทียวมาโรงพยาบาลกรุงเทพภูเก็ตอีกประมาณ 3 ครั้งเห็นจะได้ จากนั้นก็จะสวยพริ้ง มีฟันขาววิ้งๆ ให้กินข้าวได้ง่ายและเคี้ยวได้ละเอียดขึ้น :)
สัปดาห์หน้าจุ๊บๆ ให้ป้าน้อยเอากาหยีที่ป้าน้อยแกะขายมาให้ด้วย เพราะหม่ามี๊อยากให้อุดหนุนแก แถมบอกว่ากาหยีของชาวบ้านนั้น อร่อยกว่าที่ขายๆ กันน้า รู้ป่าว? ~~ จริงรึหม่ามี๊????
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น