หยิบสบู่ก้อนเล็กๆ สีน้ำตาล แบนๆ ออกมาจากกล่องแค่แว้บเดียว กลิ่นมันก็ขจรขจายไปทั่วแล้ว แถมยังตลบอบอวลอยู่อย่างนั้น แม้จะเอาลงกล่องไปแล้ว และยังคงวนเวียนอยู่ไม่ไปไหน ประหนึ่งมี สบู่เขียวๆ นกแก้วแบบโบราณบ้านเราสัก 20 ก้อน มาวางอยู่รอบๆ จมูก
สัณนิษฐานว่า รัฐบาลอินเดียคงตระหนักถึงวัฒนธรรมยอดฮิตที่หนุ่มสาวต้องพากันวิ่งข้ามเขา 3 ลูก กว่าจะได้คุยกันสักคำ ไม่นับที่ต้องทำคอยึกยือ หลบซ้ายหลบขวาอีก เท่านี้..ก็ปาเข้าไปแล้วครึ่งวันแล้วยังไม่ได้คุยกันเล่ะ ปัญหานี้จึงเป็นปัญหาระดับชาติอินเดีย เค้าเลยสนับสนุนให้คนได้พบกันโดยง่าย เพียงใช้สบู่ก้อนนี้ถูตัวแล้ว จะช่วยบรรเทาปัญหา "การหาไม่เจอ" วิ่งข้ามเขาไปแล้ว 5 ลูก ผู้บ่าวก็ยังตามกลิ่นมาจนได้ ..นะอีนี่จ๋า haha ไม่แปลกใจ!! ทำไม คนอินเดียลูกดก ทั้งที่ใช้เวลาในการค้นหาสาวเจ้านานกว่าชาติใดในโลกเลยนะเนี่ย
ข้างกล่องเขียนว่า :: สบู่ ถือเป็น ผลิตภัณฑ์ที่เกี่ยวข้องกับความมั่นคงของชาติ ต้องให้รัฐผลิตเท่านั้น เพื่อคง กลิ่นอินเดีย ไว้ตลอดไป
ส่วนอีกชิ้นเป็นกระเป๋าคล้องคอสีฟ้าสดใส ซึ่งผู้ประทานให้ได้แจ้งแถลงไขว่า เค้าทอผ้าเอง.. ตัวข้าพเจ้านี้มิเชื่อ จึงลองดมดู ปิ้งป่อง!! อืมม.. ยืนยันถึงที่มาของผ้าได้ชัดเจนยิ่ง เพราะกลิ่นบางๆ ที่ติดอยู่ที่เนื้อกระเป๋าน่ะ เป็นกลิ่นเฉพาะที่เราพอเดาได้ว่ามันมาจากส่วนไหนของโลก..
จะว่าไปช่วงนี้ได้ยินคนพูดถึงอินเดียบ่อยจัง ไปดูเดี่ยว 8 อุดมก็ชูเรื่องนี้เป็นสำคัญเลย เห็นการันตีว่า หากมีโล่ห์อยู่หนึ่งอันจะมอบให้จีนชนะเลิศในเรื่องห้องน้ำ อุดมก็ขอให้เก็บโล่ห์เอาไว้ก่อน แล้วลองไปสัมผัสอินเดีย กลับมาแล้วจะพบสัจธรรม มองสิ่งต่างๆ รอบกายได้เป็นธรรมดาเป็นธรรมชาติไปหมด และสำหรับคนที่ไปสัมผัสแล้วนำกลับมาเป็นเครื่องเตือนใจในชีวิตที่ยังคงวนเวียนหมุนรอบไปไม่สิ้นสุด ก็อาจจะปลงได้ทุกอย่างแม้กับสิ่งที่เคยตั้งแง่ว่าไม่ยอม ไม่ได้ ไม่เอา นั่นของกู นี่ของกู
ได้สนทนากันเรื่องขี้ ขี้ เพราะได้ยินอุดมเล่ามา ว่าขี้เกลื่อนเมืองจริงรึเปล่า? ท่านผู้ประทานของฝากจึงแจ้งแถลงไขว่า เมื่อคราวมหาตมะ คานธี ระดมชาวบ้านขับไล่ชาวอังกฤษ เพื่อจะหนีจากการเป็นเมืองขึ้นนั้น มหาตมะหัวใสได้สนับสนุนให้ชาวบ้านออกมาขี้หน้าบ้าน จนอังกฤษต้องล่าถอยไป ด้วยไม่ไหวจะเคลียร์!!
แต่เมื่ออังกฤษหนีภัยอึไปไกลแล้ว ชาวบ้านก็ยังคงรักษาวัฒนธรรมอึนอกบ้านเอาไว้อย่างเหนียวแน่น พูดแล้วก็อยากไปดู อยากไปเยือนสักครั้ง อินตะระเดีย
ก็ชีวิตมันมีอยู่ แค่นี้..
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น