เมื่อวันที่ 19 เม.ย.ที่ผ่านมา มีโอกาสตื่นเช้า(มั่กๆ) อีกครั้ง ผลจากการปอดแหกที่ตื่นสายเมื่อวันเสาร์(17เม.ย.) คราวนี้เลยกังวล พาให้นอนหลับๆ ตื่นๆ ทั้งคืน และก็รู้สึกตัวพอดีก่อนนาฬิกาปลุกตอนตี 4.45 น. อาบน้ำล้างขี้ตาให้หายงัวเงีย และในช่วงที่กำลังแต่งองค์อยู่นั้น ไทยพีบีเอสเจ้าเก่าก็ได้นำเสนอ วัฒนธรรมไทยอย่างหนึ่ง ที่นั่งดูแล้วก็อึ้งไปหลายนาที "หุ่นละครเล็ก "
เป็นเสน่ห์ของไทยพีบีเอสอยู่แล้ว เวลาจะนำเสนออะไรก็ตามที่มีคุณค่า ให้ดูมีคุณค่าและมีความหมายมาก คู่ควรแก่การอนุรักษ์รักษาไว้จนชั่วลูกชั่วหลาน จากที่เคยได้ยินผ่านๆ กับการแสดงหุ่นละครเล็ก แต่ไม่ได้ใส่ใจอะไรมาก กลับกลายเป็นอยากดู อยากเห็น และอยากไปสัมผัสใกล้ๆ เพราะรู้สึกว่าทุกคนที่อยู่ในขั้นตอนต่างๆ กว่าจะออกมาให้คนอื่นได้ชื่นชมนั้น ล้วนแต่มีความเจ๋ง นับตั้งแต่ผู้ริเริ่ม ผู้ปัดฝุ่นใหม่ มาจนถึงรุ่นลูกที่ให้ความสำคัญกับมรดกที่บรรพบุรุษได้ทิ้งไว้ให้อย่างน่าชื่นชม เชื้อสายสายเลือดที่เข้มข้น ได้หลอมรวมให้เกิดกระบวนการการคิด การปกป้อง และแนวทางของการสืบสานสิ่งดีๆ ที่มีคุณค่าทางใจ จนยากจะหาอะไรมาเปรียบ คนผลิตหุ่นที่ต้องผ่านขั้นตอนต่างๆ มากมาย และใช้เงินมหาศาล กว่าจะได้หุ่นตัวเล็กๆ มา 1 ตัว เพื่อให้ผู้เชิดใส่ชีวิตใส่เรื่องราว แล้วถ่ายทอดผ่านสายตา ผ่านใจผู้ชมนับพันนับหมื่นที่หมุนวนเข้ามาดู
ขอบคุณภาพจาก >> http://www.thailandlives.com/images/re01.jpg
27-28 เม.ย. มีโครงการจะต้องไปเมืองหลวงอีกหน เลยหมายมั่นตั้งใจว่าจะไปสำเร็จโทษให้เห็นกะตาสักกะที ก่อนจะสิ้นลม เริ่มต้นจากการหาข้อมูลของโรงละครนาฏยศาลา หุ่นละครเล็ก (โจหลุยส์) และการเดินทางไปเยือน http://www.thaipuppet.com/core/content/view/15/28/lang,th/ วางแผนเรียบร้อย หากไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง ที่พื้นที่แถวสวนลุมยังคงปลอดภัยไม่มีใครไปยึด ก็น่าจะนำสิ่งต่างๆ ที่ผ่านตา ผ่านหู ผ่านใจ มาเล่าให้ฟังได้ในเบื้องหน้า :)
โปรดติดตามตอนต่อไป
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น