เมื่อวันที่ 6 ม.ค.ที่ผ่านมา เป็นวันนัดหมายของพวกเรา(พี่จุ๋ม พี่กระแต จุ๊บๆ) กับคุณภูเบศ ที่จะนำพวกเราไปติดตามความคืบหน้าของเจ้าหญ้าทะเลที่ได้ไปวาง Quardrant กันไว้เมื่อวันก่อน เพราะครบกำหนด 15 วัน
ตื่นตี 4 อาบน้ำล้างขี้ตา ทำตัวให้สดชื่นกระปรี้กระเปร่า เพื่อไปให้ทันเวลานัด 05.30 น. ที่โรงพยาบาลกรุงเทพภูเก็ต จุ๊บๆ ไปถึงโรงพยาบาลก่อนเวลานัดเล็กน้อย.. ดูคุณลุงคุณป้า และสมาชิกผู้รักการออกกำลังกายหลายท่าน วิ่งวนบริเวณลานจอดรถไปมาอยู่สักพัก พี่กระแตก็มาถึง.. แล้วพี่จุ๋มก็มา
พวกเราออกจากโรงพยาบาลฯ เพื่อมุ่งสู่ ต.ป่าคลอก ขับออกจากรพ.ยังไม่ถึง Lotus เพื่อนคุณภูเบศก็โทรมาแจ้งข่าวร้ายกับเราว่า คุณภูเบศ เกิดอุบัติเหตุตอนนี้รักษาอยู่ที่โรงพยาบาลวชิระภูเก็ต และเนื่องจากสมองกระทบกระเทือนจึงยังไม่รู้สึกตัวดีเท่าไหร่.. แม่เจ้า!! เป็นข่าวร้ายที่มาพร้อมกับการตื่นเช้าของพวกเรา โชคดีที่คุณภูเบศยังจำวันและเวลานัดกับพวกเราได้ จึงให้เพื่อนโทรบอกพวกเราก่อนที่จะเดินทางไปถึงริมทะเลบ้านป่าคลอก
เปลี่ยนแผนหาขนมจีบกิน ก่อนจะแยกย้ายไปเปลี่ยนเสื้อผ้า และปฏิบัติงานต่อ เพราะเพวกเราเตรียมพร้อมเสื้อยืดกางเกงขาสั้นกันเต็มที่(กะลุยโคลน) ซึมจ๋อย เพราะไม่เป็นไปตามคาดหมาย
มีโอกาสไปเยี่ยมคุณภูเบศที่โรงพยาบาลวชิระ อาการไม่ค่อยสู้ดี กะโหลกร้าว ตามบวมเขียว เนื่องจากไม่ได้ใส่หมวกกันน็อค และจำไม่ได้ว่าใครชน เพราะสลบทันทีเมื่อเกิดเหตุ แต่ก็ยังลุกมาคุยกับเราได้(ก็ยังถือว่าดีอยู่)
ตื่นตี 4 อาบน้ำล้างขี้ตา ทำตัวให้สดชื่นกระปรี้กระเปร่า เพื่อไปให้ทันเวลานัด 05.30 น. ที่โรงพยาบาลกรุงเทพภูเก็ต จุ๊บๆ ไปถึงโรงพยาบาลก่อนเวลานัดเล็กน้อย.. ดูคุณลุงคุณป้า และสมาชิกผู้รักการออกกำลังกายหลายท่าน วิ่งวนบริเวณลานจอดรถไปมาอยู่สักพัก พี่กระแตก็มาถึง.. แล้วพี่จุ๋มก็มา
พวกเราออกจากโรงพยาบาลฯ เพื่อมุ่งสู่ ต.ป่าคลอก ขับออกจากรพ.ยังไม่ถึง Lotus เพื่อนคุณภูเบศก็โทรมาแจ้งข่าวร้ายกับเราว่า คุณภูเบศ เกิดอุบัติเหตุตอนนี้รักษาอยู่ที่โรงพยาบาลวชิระภูเก็ต และเนื่องจากสมองกระทบกระเทือนจึงยังไม่รู้สึกตัวดีเท่าไหร่.. แม่เจ้า!! เป็นข่าวร้ายที่มาพร้อมกับการตื่นเช้าของพวกเรา โชคดีที่คุณภูเบศยังจำวันและเวลานัดกับพวกเราได้ จึงให้เพื่อนโทรบอกพวกเราก่อนที่จะเดินทางไปถึงริมทะเลบ้านป่าคลอก
เปลี่ยนแผนหาขนมจีบกิน ก่อนจะแยกย้ายไปเปลี่ยนเสื้อผ้า และปฏิบัติงานต่อ เพราะเพวกเราเตรียมพร้อมเสื้อยืดกางเกงขาสั้นกันเต็มที่(กะลุยโคลน) ซึมจ๋อย เพราะไม่เป็นไปตามคาดหมาย
มีโอกาสไปเยี่ยมคุณภูเบศที่โรงพยาบาลวชิระ อาการไม่ค่อยสู้ดี กะโหลกร้าว ตามบวมเขียว เนื่องจากไม่ได้ใส่หมวกกันน็อค และจำไม่ได้ว่าใครชน เพราะสลบทันทีเมื่อเกิดเหตุ แต่ก็ยังลุกมาคุยกับเราได้(ก็ยังถือว่าดีอยู่)
คุณภูเบศต้องใช้เวลาพักรักษาตัวอีกสักระยะ แต่ยังเป็นห่วงหญ้าทะเลด้วยความรับผิดชอบต่อหน้าที่ พี่จุ๋มจึงบอกว่า “ไม่เป็นไร หายดีก่อน แล้วค่อยว่ากันใหม่” ณ วันนี้ จาก 15 วัน จะลงพื้นที่ดูความคืบหน้า ก็กลับกลายเป็น 1 เดือนแทน
ขอให้คุณภูเบศหายดีโดยไว และได้กลับมาร่วมงานกันเหมือนเดิมค่ะ
หญ้าทะเลของเจ้าพะยูน รอเราอยู่ .. สู้ๆ นะคะ :)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น